Σχεδία.

Κάθε φορά που πηγαίνω σπίτι του πατέρα μου με πιάνει κάτι. Παρότι το σπίτι είναι καινούριο, μέσα μου, είναι σαν να το έχω ζήσει για χρόνια. Ήταν η φωλιά μου σε μια προηγούμενη σχέση, όταν δεν μπορούσα να είμαι στον χώρο μου. Είναι ένας χώρος γεμάτος αναμνήσεις, γεμάτος πρόσωπα, γεμάτος χαμόγελα..

Ήσουν εκεί; Όχι, αλλά κάθε φορά που είμαι μέσα στο σπίτι *μας* σε νιώθω γύρω μου. Πολύ πιφ ρε παιδί μου.. Αλλά Ο.Κ. Κάποια στιγμή θα φύγεις. Σε έχω κλείσει, μαζί με το εγωιστικό δάκτυλο σου, που με απίστευτη ευκολία κρυβόσουν πίσω από αυτό..

Εχθές ήμουν εκεί, καθώς σήμερα είχα να κάνω μια εξέταση αίματος, τρόπος για να αφυπνίσω το τερατάκι μέσα μου, να του δείξω το πρόβλημα και να πάρουμε μαζί μια σανίδα σωτηρίας. Επειδή όμως το ξέρω το τερατάκι μου, ξέρω πως σε λίγο καιρό θα το έχει πάλι ξεχάσει. Σκοπεύω να του το θυμίζω - μέχρι να καταλάβει πως λειτουργούμε καλύτερα όταν είμαστε μαζί, όταν είμαστε υγιείς - όταν μπορούμε να σκεφτούμε καθαρά, χωρίς υπερβολική ζάχαρη στο αίμα - που μας κάνει να σκεφτόμαστε θολά.

Πριν λίγες μέρες - στην επιστροφή μου από την όμορφη Türkiye - αποφάσισα να κάνω μερικές αλλαγές. Δύο από αυτές είναι καθ'οδόν. Η μία αποφασίστηκε εχθές, η δεύτερη δοκιμάστηκε εχθές με μεγάλες πιθανότητες να έχει επιτευχθεί μέσα στον επόμενο μήνα.

Σίγουρα, η περίοδος αυτή είναι εύφορη για αλλαγές. Είναι βέβαιο πως άπαξ και αποφασίσεις - μέσα σου - να τις κάνεις, τότε τίποτα δεν στέκεται εμπόδιο.. Ίσως ο εαυτός μας, τα τερατάκια μας, κάποιες φορές και το περιβάλλον μας, είναι τα μόνα πράγματα που στέκονται εμπόδια στους στόχους μας.

  Ο εαυτός μας όμως, ακολουθεί τις αποφάσεις που παίρνουμε εμείς. Χωρίς φόβους, θέλω να ελπίζω.. :)  Ξεπερνιέται λοιπόν. Ο ντε φουφ.

  Τα τερατάκια μας, είναι οι ανασφάλειες μας. Σημεία του παρελθόντος που έχουν αντίκτυπο στην ζωή μας. Τα αγκαλιάζεις, τα αγαπάς, τα σιχαίνεσαι, τα απομακρύνεις. Φυσικά. Όλα μέσα σε αυτό το παιχνίδι είναι. Οπότε παίξε μαζί τους. Μη τα παραπλανήσεις όμως. Νευριάζουν και όταν επιστρέψουν, επιστρέφουν δυνατότερα.. Αααχ αυτά τα τερατάκια. <3 Μη τα κρύβεις κάτω από σεντόνια.

  Το περιβάλλον μας.. Εξαρτάται και εξαρτόμαστε από αυτό. Δύσκολο να κάνεις αλλαγές όταν το περιβάλλον σου δεν είναι έτοιμο να τις δεχθεί, να τις αφομοιώσει και να τις "περάσει" μαζί σου. Εν τέλει στην περίπτωση που "τα χνώτα σας δεν ταιριάζουν", το αποτέλεσμα είναι πάντα ίδιο. Απομακρύνεσαι, για να επιστρέψεις πάντα εκεί. Στα τερατάκια σου..

Στη σχεδία σου. Στη ζωή σου.

Αγαπώ σας. Με αγάπη.

Υ.Γ. Νεράιδα μου, πιστεύω σε εσένα. Πίστεψε και εσύ σε εσένα όπως περιμένεις από εμένα να πιστέψω στον εαυτό μου. Αν κοιτάξεις πιο βαθιά μου, μοιάζουμε, θα δεις.