"Το τέλος μου, είναι η αρχή μου. Αυτή η ιστορία μου..."
Λίγο ήξερα πως μετά από καιρό, μνήμες θα ξυπνούσαν παλιότερα συναισθήματα. Όταν τελείωσα την "Ιστορία του Φεγγαρογητεμένου" νόμιζα πως είναι το τέλος. Πως το μικρό παιδί που είχα δημιουργήσει θα μεγαλώσει μόνο του, παρατηρώντας τη ζωή του.
Κάθισε χάμω, που πάντα του άρεσε, τα μάτια του με κάρφωσαν και περίμενε. Περίμενε να ξεκινήσω. Δεν είχα σκοπό να του χαϊδέψω τα αυτιά και δεν το έκανα. Μεγάλωνε απότομα, ναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου