Κοιτάς πίσω.

Σταμάτησες ποτέ για να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να σκεφτείς τα γεγονότα που σε έφτασαν εδώ;

Τα γεγονότα που σε έκαναν αυτό που είσαι και συσσωρεύτηκαν για να γίνουν αναμνήσεις στο μυαλό σου και στην καρδιά σου. Τα λεπτά που ήσουν χαρούμενος, δυστυχισμένος, ενθουσιασμένος, απογοητευμένος, ερωτευμένος, και όποιο άλλο συναίσθημα έχεις γνωρίσει.

Κάποιοι λένε να μην κοιτάς πίσω, να κοιτάς μόνο μπροστά. Αλλά το παρελθόν μας είναι αυτό που είμαστε και είναι κρίμα να μην του δίνεις σημασία, έστω για να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου πόσο μακριά έχεις φτάσει από τότε που πήρες την πρώτη σου ανάσα και πόσα πολλά σε περιμένουν μέχρι να πάρεις την τελευταία.

Κοιτώντας πίσω, μπορεί να θυμηθείς την αγνή ψυχή που είχες κάποτε. Τότε που έπαιζες με Pokemon και έμπαινες ελεύθερα σε έναν κόσμο φαντασίας και περιπέτειας. Που ξυπνούσες νωρίς τα Σάββατα ή γυρνούσες από το σχολείο μόνο και μόνο για να δεις cartoon στην τηλεόραση. Έτσι, η μέρα σου άξιζε. Τότε που πίστευες στη μαγεία, στον Άγιο Βασίλη, την Νεράιδα των Δοντιών και στο απίστευτο.
Θα έρχονταν στη σκέψη σου οι φίλοι που πέρασες χρόνο μαζί τους. Οι συμμαθητές σου στο σχολείο, αυτοί που είχες υποσχεθεί πως θα είστε "Φίλοι Για Πάντα". Οι αναμνήσεις παίζοντας ποδόσφαιρο ή κρυφτό.. τα παιχνίδια στην τάξη.. Καθώς αυτά γεμίζουν το μυαλό σου, θα καταλάβεις ότι παρότι ήσουν μικρός, εσύ και οι φίλοι σου είχατε απόψεις και σκέψεις που θα συναγωνίζονταν τον εαυτό σου, σήμερα.
Οι στιγμές που η ζωή σου ήταν γεμάτη δραματικά γεγονότα και η ελπίδα είχε χαθεί. Οι στιγμές που άφηνες το σκοτάδι να σε γεμίσει, να σε κάνει να νιώσεις μόνος σου.. να νιώσεις χαμένος.. να νιώσεις σαν να μην αξίζει να ζήσεις το αύριο. Όταν έχανες φίλους, οικογενειακά πρόσωπα, τον ίδιο σου τον εαυτό. Όταν απέτυχες και σταμάτησες να πιστεύεις σε κάτι. Καθώς θυμάσαι αυτά, καταλαβαίνεις πως ήσουν πάντα έτοιμος να ξεπεράσεις αυτές τις ατυχίες.

Γιατί λοιπόν να μην είσαι έτοιμος να τις ξεπεράσεις τώρα;

Μπορεί να θυμηθείς την στιγμή που ευχήθηκες να παγώσει ο χρόνος για να ζήσεις μια στιγμή ξανά και ξανά. Την πρώτη στιγμή που άκουσες ένα τραγούδι και το μέσα σου δίψασε για μουσική, τις στιγμές που κάτι σε ενέπνευσε..
Θυμάσαι τους ανθρώπους που αγάπησες. Τους ανθρώπους που ένιωσες πως ήταν μοναδικοί, τους ανθρώπους που δεν σε ένοιαζε εάν σου έφερναν δάκρυα, άγχος και ανασφάλεια. Τους ανθρώπους που ακόμα και εάν ήταν έτσι, σε γέμιζαν, σε έκαναν να πιστεύεις σε αυτούς και σε έκαναν χαρούμενο. Ακόμα και εάν δεν κατέληξες μαζί τους, πως μπορείς να σταματήσεις την αγάπη που νιώθεις για κάποιον - και πολλοί περιμένουν;

Κοιτάς πίσω.. Εκπλήσσεσαι με ότι έχεις ξεχάσει. Πόσα πολλά πράγματα έχεις κάνει στη ζωή σου. Πόσα έχουν αλλάξει μέσα σου, στους άλλους, πόσο πολύ έχει αλλάξει ο κόσμος σου..

Κοιτάς πίσω και βλέπεις την αρχή μιας ιστορίας που έγραψες εσύ.. Μια ιστορία που συνεχίζει να γράφεται βασισμένη στις επιλογές σου.

"Και περιμένει να τελειώσει."

..I'm a true believer..