16η Ημέρα

- Πάνε μέρες που φοβάμαι, δε ξέρω τι είναι αυτό που φοβάμαι.

Έχουν αλλάξει πολλά,
Τρέχω πανικόβλητος,
Μακριά από την οικογένειά μου,
Τις άγκυρές μου,
Πάνω που με έβρισκα στη νέα μου κατάσταση,
Καλούμαι να αλλάξω τον κόσμο γύρω μου..

Χρειάζομαι χρόνο,
Σε έναν κόσμο που μοιάζει να έχει ημερομηνία λήξης,
Παλινόρθωση,
Το παρελθόν ζωντανεύει
μα δεν ξέρω
να μείνω
ή να φύγω;

Όμορφα όνειρα,

Που σα ξυπνάς

καταλαβαίνεις πραγματικά,
Πως είναι εφιάλτες..

12η Ημέρα

- Αποφάσισα να αποφύγω τις αρνητικές σκέψεις, στο μυαλό μου αυτές με έφεραν μέχρι εδώ, αν δεν ασχοληθώ με τον εαυτό μου και αυτή τη φορά, την επόμενη θα με ξαπλώσει..

Δεν μπορώ να πω πως αυτή είναι μια θετική σκέψη,
Είναι όμως η αλήθεια, όπως τη βιώνω τον τελευταίο καιρό,
Ενέργεια,
Κάθομαι μπροστά στον καθρέπτη,
Τελευταία αποφεύγω να με κοιτάξω,
"Που πήγε η αυταρέσκειά μου;" σκέφτομαι..

Βλέπω έναν νεαρό,
Γύρω στα 20,
Ξεχωρίζουν τα φυσικά κόκκινα χείλη του και τα γυαλιστερά του μάτια,
Είναι όμορφος ή άσχημος;
Δεν μπορώ να αποφασίσω,
Ενώ η εξωτερική του εμφάνιση είναι ωραία η ενέργειά του είναι θαμπή,
"Πολύ παραπάνω από την ηλικία του." σκέφτομαι..

Παλαιότερα η ενέργειά μου είχε ζωηρό, μπλε χρώμα,
Συχνά έμοιαζε με μπλε ελεκτρίκ,
Ένα χρώμα που κερδίζει,
Δηλώνει εσωτερική ισορροπία,
Κάποιοι το συνδέουν με τη σχέση που έχουμε με τις ανώτερες δυνάμεις,

Αυτές τις δυνάμεις που έχασα καθώς μεγάλωσα,
Όχι, ποτέ δεν πίστευα σε Θεούς,
Πίστευα ότι εγώ είμαι Θεός,
Κι αν είμαι;
Το σώμα μου, μου υπενθυμίζει τη θνητότητά μου,

Για την ισορροπία αυτού θα μεριμνήσω.

11η Ημέρα

- Δεν λέγεται ατυχία αυτό που έπαθα, είναι η νομοτέλεια του σύμπαντος, όπου μαζεύεται πολλή αρνητική ενέργεια, έρχεται το ξέσπασμα..

Αν σκεφτούμε ποιοι είναι οι πραγματικά άτυχοι θα εκπλαγούμε,

Η αλήθεια είναι ότι μετά το τέλος των σπουδών μου δεν είχα τι να κάνω,

Είμαι ένα τρομερά ενεργητικό άτομο,

Οι σπουδές στη Τουρκία ήταν ένα διάλειμμα,

Με την επιστροφή μου στην Ελλάδα "έπεσα" πάλι

και περίμενα πότε θα γυρίσω πίσω,

Σήμερα είναι 7 Μαίου,

Κανονικά θα επέστρεφα πριν 6 μέρες,

Αλλά είμαι εδώ,

Αλλαγή σχεδίων,

Μικρή αλλαγή στο σώμα μου,

Ο γιατρός λέει πως θέλω 6 εβδομάδες ακόμα,

Μετά θα ξεκινήσω φυσιοθεραπεία,

Σε 4 μέρες θα αρχίσω να κινώ τον ώμο μου,

Για να μη μείνει κολλημένος εκεί για πάντα,

- Όχι, δεν είμαι άτυχος, απλά δοκιμάζομαι.. *

Ημέρα 9η

- Έχουν αλλάξει τόσο πολύ τα πράγματα.. κοιτώντας πίσω τίποτα δεν είναι το ίδιο..

Για αυτό κοιτάω μπροστά,
Με έχουν κουράσει ορισμένοι άνθρώποι,

Αυτοί που κλαίγονται και είναι πικρόχολοι
και αυτοί που ενώ είναι βράχοι και το ξέρεις χρόνια, το έχουν χάσει,
Το μυαλό τους έχει κουραστεί και δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους
μετά από χρόνια καταχρήσεων,

Ευτυχώς έχω ανθρώπους να μου θυμίζουν λόγους για να γίνομαι καλύτερος,
Μέσα σε αυτούς και οι προαναφερόμενοι,
Συνήθως μαθαίνω περισσότερα από αυτούς
παρά από έναν φωτισμένο, διαυγή άνθρωπο,

Σήμερα έκανα μπάνιο,
Μόνος μου!
Έβγαλα τον νάρθηκα, τα ρούχα μου,
Μπανιαρίστικα
και τα έβαλα πάλι όλα στη θέση τους!
I'm tougher than you give me credit for..

Εχθές το πρωί το σπίτι έγινε μαχητικό πεδίο,
Βγήκαν τα όπλα και βαρούσαν ψαχνό,
Ξέρεις, προβλήματα της συγκατοίκησης,
Ευτυχώς
η παραμονή μου στην Αθήνα θα είναι σύντομη,

Που θα πάω;
Ταξίδι σε όλο τον κόσμο,
ξεκινώντας από τη χώρα των προγόνων,
Υπάρχει μια ανοιχτή πόρτα για περιοδικό της Ε.Ε.
Μυρίζει δουλειά, στον τομέα μου!
Θα δούμε..

Ημέρα 4η

- Η ώρα είναι 3 τα ξημερώματα..

Ξύπνησα με κλάματα μα δεν είμαι στεναχωρημένος,
Μικρές και μεγάλες σουβλιές πόνου με καταβάλουν,
Ο πόνος, παρότι γνώριμος, δε συνηθίζεται με τίποτα,
Περνάει σε όλο μου το σώμα,
Σαν ηλεκτρικό ρεύμα που σε τινάζει,
Σε ξυπνά,

Σου γράφω και τα μάτια μου γεμίζουν,
Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ; κυβερνά τη σκέψη μου,
"Αφού η μέρα μου είχε ξεκινήσει τόσο ωραία!"

- Είναι μια δοκιμασία.
Μου απαντάει γρήγορα ο Φεγγαρογητεμένος *.

Ημέρα 2η

- Είμαι με 2 ώρες ύπνο..

Μισές ήταν, κάθε λίγα λεπτά ξυπνούσα,
μικρές υπενθυμίσεις πόνου ίσα - ίσα να με τρελάνουν,
στις 2 και μισή σηκώθηκα και έκανα γύρω - γύρω το σπίτι,
Πήγα παντού, σαλόνι, κουζίνα, καθιστικό, δωμάτιο, τουαλέτα..
Το τελευταίο κομματάκι δύσκολο ακόμα αλλά συνηθίζω,
θα το κατέτασσα στον ίδιο βαθμό δυσκολίας του να κάνεις ινσουλίνη ή μέτρηση σακχάρου,
είναι κάποια πράγματα που χρειάζονται 2 χέρια (ή οτιδήποτε) για να υπάρξουν,
να γίνουν ευκολότερα..

Είμαι με ηρεμιστικά και παυσίπονα,
με βλέπω να κάνω κοκτέιλ χαπιών πολύ σύντομα..

Υπάρχει δίκαιο στο σύμπαν;
Παρακαλώ, μετά από τόσα που περνώ να υπάρχει κάτι καλό,
Δε λέω,
καλό το ταξίδι,
αλλά θέλω να δω οι Ιθάκες τί σημαίνουν..

Υ.Γ. Η Λούνα (γάτα) έχει οίστρους,
μπελάς στο τετράγωνο..

Ημέρα 1η

- Ξέρεις πως είναι να σπάει το χέρι σου; Αν ναι, βάλε τον πόνο στο 10πλάσιο. Έσπασα τον ώμο μου..

Η μέρα μου ξεκίνησε κανονικά, με πολύ όρεξη,
γίνεται ένα πανηγύρι στο Ελληνικό - και γω είμαι για τα πανηγύρια 100% - και το βράδυ θα δω τον Θ.
Ας μην πάω με το αμάξι στο Ελληνικό, που θα βρω να παρκάρω; Θα πάω με το λεωφορείο..
Τί ώρα περνάει; Σε 4 λεπτά!!!
Τρέχω!!! Πάω να περάσω απέναντι και φρενάρω.. ΑΜ ΔΕ!
Τσουλάω, γλυστράω και κοιτώ τον ουρανό, βάζω χέρι μη σκάσω με το κεφάλι...
Έχω πέσει στο δρόμο, το χέρι μου έχει σταματήσει στο κράσπεδο και το κεφάλι μου ακουμπάει το μπράτσο μου.
Φοράω ακουστικά αλλά έχω ακούσει το kalyterotero crack.
Σηκώνομαι και αποφασίζω να συνεχίσω για Ελληνικό,
Mε το που περνάω απέναντι το χέρι μου κρεμάει και βγάζω ένα μικρό βογκητό,
Το λεωφορείο περνάει,
Γυρνάω σπίτι και παίρνω τηλ. την μάνα,
Πάω Ασκληπιείο,
Έχω πεθάνει στον πόνο,
Βγάζω ακτίνα,
Έχω σπάσει και εξαρθρώσει τον ώμο μου,
Πιο συγκεκριμένα,

Έχω σπάσει το Clavicle και έχω βγάλει το κόκκαλο Humerus από τη θέση του,

Για ένα μήνα θα λειτουργώ με ένα χέρι,

Εδώ θα καταγράψω τις εμπειρίες μου.

Υ.Γ. Σου γράφω με το ένα χέρι - το δεξί, ευτυχώς - και συνάμα τρώω τα δημητριακά μου,

not an easy task!