Ημέρα 4η

- Η ώρα είναι 3 τα ξημερώματα..

Ξύπνησα με κλάματα μα δεν είμαι στεναχωρημένος,
Μικρές και μεγάλες σουβλιές πόνου με καταβάλουν,
Ο πόνος, παρότι γνώριμος, δε συνηθίζεται με τίποτα,
Περνάει σε όλο μου το σώμα,
Σαν ηλεκτρικό ρεύμα που σε τινάζει,
Σε ξυπνά,

Σου γράφω και τα μάτια μου γεμίζουν,
Ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ; κυβερνά τη σκέψη μου,
"Αφού η μέρα μου είχε ξεκινήσει τόσο ωραία!"

- Είναι μια δοκιμασία.
Μου απαντάει γρήγορα ο Φεγγαρογητεμένος *.