Φανερός

Θέλω να γυρίσω όλον τον Κόσμο,

Να γνωρίσω διαφορετικούς Ανθρώπους,

Να αντικρίσω το ηλιοβασίλεμα από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης,

Να περπατήσω σε δρόμους και μικρά στενά,

Γράφοντας τη δική μου ιστορία,

Μια ιστορία παράλληλη στις ιστορίες των Άλλων..

Σκέψου πως υπάρχει μια κάψουλα του χρόνου και πηγαίνεις πίσω στο παρελθόν. Σε ποια εποχή θα επέλεγες να ζήσεις; Προσωπικά θα επέλεγα την Ελληνιστική Περίοδο, την περίοδο προ των Ρωμαϊκών Χρόνων - που οι τελευταίοι κατά την άποψή μου συνέβαλλαν στην καταστροφή και τη μεταστροφή του Ανθρώπινου Πνεύματος.

Έλα όμως που οι Αρχαίοι Έλληνες μιλούσαν άλλη γλώσσα.. Ναι, άλλη γλώσσα. Τα Νέα Ελληνικά δεν έχουν καμία σχέση με τα Αρχαία και σε αυτό το πλαίσιο το Φανερός του τίτλου θα πρέπει να μεταφραστεί σε Δήλος.

Η Δήλος

Ποια Ρώμη; Για ποια ανοιχτά μουσεία μου μιλάς και για ποιες πόλεις - μουσεία; Στο κέντρο των Κυκλάδων, υπάρχει αυτό το Αρχαίο, πανέμορφο νησί: η Δήλος, μια βραχονησίδα μόλις 5 χιλιομέτρων μήκους και 1300 μέτρων πλάτους, που ήταν στην αρχαιότητα Ιερό νησί επειδή εδώ γεννήθηκε ο Απόλλωνας και η Άρτεμις, δύο από τους πιο σημαντικούς θεούς του Ελληνικού Πανθέου.

Σαν τη ψάχνεις στον χάρτη θα δυσκολευτείς να τη βρεις γιατί είναι τόσο μικρή, σαν κουκκίδα. Κι όμως, σε αυτό το Ιερό νησί υπολογίζεται ότι ζούσαν 30.000 άνθρωποι, όταν την ίδια εποχή η Αθήνα αριθμούσε κάτι λιγότερο από 60.000.. Όταν τη βρεις θα δεις πως οι Κυκλάδες είναι σαν να χορεύουν γύρω της.. Ο λόγος είναι ότι σύμφωνα με τη Μυθολογία, η Δήλος ήταν ένα πλεούμενο νησί το οποίο ακινητοποίησε ο Ποσειδώνας για να μπορέσει η Λητώ να φέρει στη ζωή τους Δίδυμους Θεούς - τον Απόλλωνα, Θεό του Φωτός και την Άρτεμις, Θεά της Σελήνης.

Η Μεσόγειος,

Το σημείο όπου η μυστικιστική Ανατολή και η Δύση της δράσης και της προόδου

Συναντώνται με την Ελλάδα του λόγου, του μέτρου, της αρμονίας,

Τον χώρο που ο νους και η καρδιά συνυπάρχουν αρμονικά,

Που η αγάπη της ζωής και η υποταγή στο πεπρωμένο εξισορροπούνται..

Ένα νησί μουσείο

Το καταλαβαίνεις από τη στιγμή που το καραβάκι πλησιάσει κοντά της. Τους αρχαίους κίονες γλύφουν τα κύματα της θάλασσας και συ ανυπομονείς να πατήσεις το πόδι σου στη Γη και να ρουφήξεις την ενέργειά της. Από τη Μύκονο το εισιτήριο έχει 19€ μετ'επιστροφής και η είσοδος στο μουσείο είναι μόλις 5€.

Τη γύρισα όλη. Περπάτησα μονοπάτια, σκαρφάλωσα βράχια, βρέθηκα στα ψηλότερα σημεία της, μαγεύτηκα από τα χρώματα του Αιγαίου και είδα με τα μάτια μου το μόνο κοινό στοιχείο που έχουμε με τους Αρχαίους Έλληνες: κατοικούμε την ίδια χώρα και κοιτάμε τα ίδια βουνά που καταλήγουν στη θάλασσα..

Η Έρημος

Σήμερα το νησί κατοικείται από μόλις 24 άτομα, 14 φύλακες και 10 εργαζόμενους του χώρου. Η πλειονότητα των κατοίκων της είναι σαύρες, αρνάκια και κατσικάκια που βρίσκονται διάσπαρτα στο νησί για να σου θυμίζουν την άτακτη ερήμωσή της στις αρχές του 1988 όπου το νησί χαρακτηρίστηκε Διατηρητέο και εν συνεχεία Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 1990. Η διαμονή στο νησί απαγορεύεται δια ροπάλου, το ίδιο και η κολύμβηση στις πανέμορφες λευκές παραλίες της. Εγώ αψηφώντας τους κανόνες, έβγαλα τα παπούτσια μου και βούτηξα για λίγο τα πόδια μου στο νερό αλλά δε σας προτείνω να πράξετε το ίδιο.

Η Ιστορία

Στο ταξίδι της επιστροφής γνώρισα μια συμπαθέστατη γιαγιούλα. Την κυρία Ζωή, 89 ετών σήμερα μα κοτσονάτη, κάτοικο του νησιού στο παρελθόν και τακτική επισκέπτρια - καθώς έχει λίγα αρνάκια και ένα γαϊδουράκι ακόμα στο νησί. Στην ολιγόλεπτη συζήτησή μας μου είπε ένα μυστικό..

Στη Δήλο υπάρχει πολλή ενέργεια.

Τη νιώθεις σαν πατήσεις το πόδι σου στο λιμάνι.

Τη βλέπεις να στροβιλίζεται γύρω σου στα καλοδιατηρημένα ερείπια.

Οι άνθρωποι της Δήλου ήταν αθάνατοι, όσο έμεναν στη Δήλο δεν πέθαιναν ποτέ.

Κανείς δεν πέθαινε στη Δήλο για αυτό πήγαιναν στη Ρήνεια.

Πήγαιναν στη Ρήνεια για να πεθάνουν..

Απίστευτο;