15.9.15

Ο Πολιτισμός των Ανθρώπων

θα μπορούσα να σου πω 100.000 λόγους,
γιατί είμαι ερωτευμένος με τη ζωή,
με οτιδήποτε περπατάω καθημερινά,
με όλα αυτά που με κάνουν άνθρωπο,
με μια Φαιά εικόνα,
αυτή που κάθε πρωί μας ξυπνάει,
την εικόνα του ουρανού με τα άστρα,
το Φως


Λίγο μετά την Άνω Μερά στη θέση Τηγάνι Μυκόνου βρίσκονται τα παλαιά μεταλλεία. Σήμερα τα κτήρια τους στέκουν ερειπωμένα, να θυμίζουν τη δραστηριότητα του παρελθόντος. Εδώ εξορύχθησαν 3.000.000 τόνοι συμπυκνώματος βαρύτη από το 1908 με την εταιρία "Δεσπόζιτος Ντεπιάν" μέχρι το 1986 με την "ΜΥΚΟΜΠΑΡ" όπου και οι εργασίες σταμάτησαν.


Τα μεταλλεία ξεχωρίζουν στο βραχώδες και ξερό έδαφος της Μυκόνου από χιλιόμετρο. Ένας χωματόδρομος σε οδηγεί στην πόρτα τους όπου κατευθείαν καταλαβαίνεις τα μεγέθη της επιχείρησης. Είναι ένα μικρό χωριό που αποτελείται από 10 κατοικίες και 5 δημόσια κτήρια, ικανό να φιλοξενήσει πάνω από 100 άτομα. Τα κτήρια είναι όλα εγκαταλελειμμένα σήμερα, όμως εύκολα ξεχωρίζεις ποια από αυτά ήταν γραφεία, κατοικίες και καφενεία. Μια εκκλησία στην είσοδο του χωριού φέρει στη βάση της μαρμάρινη επιγραφή με καμιά πενηνταριά ονόματα, είναι τα ονόματα των άτυχων μεταλλωρύχων που αρρώστησαν από τη Χαλίκωση και τα αφεντικά τους - ως είθισται - αποφάσισαν να τους ξεκάνουν, όντας αντιπαραγωγικοί..


Υπάρχει κάτι απόκοσμα μαγευτικό στην ατμόσφαιρα εδώ. Καθώς εξερευνείς τα εσωτερικά των κατοικιών βλέπεις πως κάποιος έχει αφήσει το δικό του αποτύπωμα εδώ πριν από εσένα και μετά από τους πρώτους κατοίκους του χωριού. Η αύρα του και η έμπνευσή του έχουν απλωθεί στους χώρους και έχουν δημιουργήσει ένα έργο τέχνης που άνετα θα μπορούσε κάποιος να δει σε μια γκαλερί. Υπάρχουν χρώματα, λέξεις, αντικείμενα που σε πάνε πίσω στο παρελθόν.. και συ βρίσκεσαι να ρίχνεις κλεφτές ματιές στις ζωές και τα πάθη των ανθρώπων που πέρασαν και άφησαν το στίγμα τους.




όταν χάθηκε ο πολιτισμός των ανθρώπων ήρθε ο πολιτισμός κάποιου άλλου,
κάποιου που άφησε ένα κομμάτι της ψυχής του σε αυτόν τον ερειπωμένο χώρο,
έμπνευση και αντικείμενα που σε φέρνουν πιο κοντά




Σαν αφήνω πίσω μου αυτό το ταξίδι σκέφτομαι..
Τα μεταλλεία είναι ένα από τα πιο ήσυχα και μοναχικά μέρη στη Μύκονο.
Η Μύκονος έχει μεγαλώσει στο πέρασμα των χρόνων και σαν βρίσκεσαι εδώ αισθάνεσαι να είσαι μέσα σε μια μήτρα.
Όλοι θέλουμε τα πράγματα να παραμείνουν ίδια, βολευόμαστε να ζούμε στη δυστυχία γιατί φοβόμαστε την αλλαγή. Φοβόμαστε ότι θα ερειπώσουμε. Προτιμούμε τον πόνο, λες και ο πόνος είναι κάτι καλό..
Κοίταξα γύρω μου το χάος που αφήνει ο πολιτισμός των ανθρώπων και τη προσαρμογή του μέρους αυτού στο φυσικό τοπίο. Ο χρόνος που πέρασε το έχτισε ξανά και του έδωσε μια άλλη υπόσταση.
Στη ζωή θα πρέπει να είμαστε πάντα προετοιμασμένοι για ατελείωτα κύματα αλλαγής.
Μεταμορφώσεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...