24.5.15

Flash Back.

Είμαστε στα μέσα του 2015 και πηγαίνω στο σπίτι που μεγάλωσα /
Έχει προηγηθεί μια συζήτηση με τον άνθρωπό μου - το πότε γνωριστήκαμε και λοιπά.
 
Όταν ήμουν 22 χρονών η ζωή απλωνόταν μπροστά στα πόδια μου μα εγώ φοβόμουν ένα πράγμα /
Να μεγαλώσω /
Το μεγαλώνω εδώ δε σημαίνει ωριμάζω /
Σημαίνει Ξεχνάω τα σημαντικά - τα συναισθήματα.
 
Αποφάσισα λοιπόν να καταγράφω τη ζωή μου, σαν σε ημερολόγιο /
Ένα τετράδιο για κάθε χρόνο που περνούσε, χωρίς επακριβώς ακολουθούμενες ημερομηνίες /
Το κάνω για εμένα και για τους ανθρώπους που περνούν από τη ζωή μου /
Σκέφτομαι πως έτσι μένουν αναλείωτα τα συναισθήματα,
κατανοώ τη δυσκολία των ανθρώπων στη Μνήμη και φοβάμαι απεριόριστα τη Λήθη.
 
Πήρα το τετράδιο του 2012 στα χέρια μου /
Ξεκίνησα να το διαβάζω και πολύ σύντομα οι λέξεις μου άρχισαν να με παρασύρουν σε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο..
Γνώρισα ξανά τον εαυτό μου, μπόρεσα και με είδα έξω από σώμα μου /
Τα τετράδιά μου έχουν ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού μου και της ψυχής μου μέσα τους,
Περιέχουν τη Μνήμη, αυτά που Θέλω να Θυμάμαι.
 
Γιατί για εμένα ήταν, είναι και θα είναι για πάντα σημαντικά.
Ξεκίνησα να διαβάζω τα τετράδιά μου με την ίδια όρεξη που διάβασα το Χάρι Πότερ την πρώτη φορά που έπεσε στα χέρια μου,
Αποφάσισα να αφιερώσω ένα κομμάτι από το τετράδιο του 2015 στο παρελθόν μου.
 
Η Αξία της Μνήμης είναι ανεκτίμητη,
Είτε αυτή έρχεται μέσα από λέξεις είτε μέσα από αντικείμενα που σε πηγαίνουν πίσω στον χρόνο,
Σου Θυμίζουν τα Ευχάριστα /
Αλλά και τα λιγότερο Ευχάριστα /
Ευχαριστώ.



 
Maybe my life hasn't been so chaotic.
It's just the world that is and the only real trap
is getting attached to any of it.
Ruin is a gift. Ruin is the road to transformation.
Elizabeth Gilbert

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...