26

σκέφτηκα να γράψω για την ημέρα των γενεθλίων μου,
αναρωτήθηκα κατευθείαν εάν είχα γράψει κάτι στο παρελθόν για αυτά,
όχι,
βλέπεις, για εμένα, μέχρι σήμερα τα γενέθλια δεν ήταν κάτι παραπάνω από μια ημέρα στο ημερολόγιο,
έως σήμερα.

κοιτάζω πίσω να δω εάν έχω γράψει κάτι και πέφτω πάνω σε αυτό
[ λινκ ]
το αστείο είναι ότι ενώ άρχισα αυτό το ιστολόγιο για να θυμάμαι τι ένιωθα τη κάθε στιγμή,
να μπορώ να αναβιώσω τη στιγμή,
ε, δε μπορώ με τίποτα να πάω πίσω,
ξέρω τι είχε γίνει,
τι ένιωθα όμως;

δεν ήθελα ποτέ να δω τα γενέθλια ως μια γιορτή,
μου φαινόταν πολύ περίεργο που πρέπει όλοι να μεγαλώνουμε και να κολλάμε σε νούμερα,

είμαι νούμερο,
τώρα ξαφνικά μου αρέσουν και γράφω για αυτά,
το ξέρω,

άρχισα να καταλαβαίνω από μικρός τον κόσμο γύρω μου,
παρόλα αυτά άργησα πολύ να μιλήσω,
πρέπει να ήμουν 5 όταν είπα τις πρώτες μου λέξεις,
ήθελα να τις πω ολόκληρες κατευθείαν,
μιλούσα καθαρά αλλά μπεμπέκιζα,
γιατί γούσταρα,
οι γύρω μου με θεωρούσαν περίεργο,
ποτέ δεν ένιωσα έτσι,
ένιωθα διαφορετικός,
εκείνοι με έβλεπαν απλά ως [ λινκ ]

έμαθα γρήγορα ότι δεν έχει σημασία τι πιστεύουν οι άλλοι για εμένα,
αλλά το τι ιδέα έχω εγώ για τον εαυτό μου,
έπαρση,
έτσι έγινα ένα από τα πολλά κωλόπαιδα που βλέπουμε εκεί έξω,
κραιπάλες από μικρός,
στα 13 μου έκανα τον πρώτο μου μπάφο,
και πολλά άλλα "ολίγον νόμιμα"

ανακάλυψα στη πορεία ότι η ιδέα που είχα για τον εαυτό μου δε μου άρεσε,
οπότε με άλλαξα,
πολλές φορές,
ζούσα μια αρχαία τραγωδία κατά καιρούς,
γιατί γούσταρα,

έκανα - και κάνω τη ζωή μου όπως γουστάρω,
αυτό είναι,
ο κόσμος γύρω είναι πολύς,
η ζωή λίγη,
φτάνεις 26,
όλοι έχουμε ζήσει διαφορετικά,
εγώ;
τα έζησα όλα και συνεχίζω να ζω όπως γουστάρω!

κάποτε στο Μέχικο