Ξαφνικά.

Θυμάμαι όσα είχες πει

κι ακόμα ελπίζω σε κάτι

να σε ξεχάσω εγώ μπορεί

μα δε μπορεί μια αγάπη.

Θυμάμαι όσα είχες πει

τ' ακούω μες στα όνειρα μου

να σε ξεχάσω εγώ μπορεί

μα δε μπορεί η καρδιά μου.

Πίσω στο σπίτι. Είναι σαν να λείπω πολύ καιρό από εδώ. Μπήκα μέσα και μια γνωστή μυρωδιά γέμισε την ατμόσφαιρα. Ήσουν κοντά, όχι εσύ, αλλά η σκέψη σου. Με επισκεπτόσουν και πάλι.

Νιώθω πολύ όμορφα όταν έρχεσαι. Γιατί ξέρω πως κάπου μέσα μου, πολύ βαθιά, υπάρχεις ακόμα. Δεν σε καταδιώκω και δεν σε περιορίζω όπως στο παρελθόν. Σε αφήνω να φανείς και πάλι - Έλα λάμψε, ξαφνικά - να δω και εγώ μέσα από τα δικά σου παιδικά μάτια και να νιώσουμε παιδιά, να μεγαλώσουμε μαζί.

Δεν θα σου πω πολλά λόγια. Μόνο ένα πράγμα. Πρόσεχε πως διαβάζεις τη σκέψη των ανθρώπων γύρω σου. Πρόσεχε πως διαβάζεις τις μεγάλες και τις μικρές αράδες στην ιστορία σου.

Ευτυχώς, στις ανθρώπινες σχέσεις δεν υπάρχουν ψιλά γράμματα.