Στιγμές.

..που η αλήθεια μοιάζει ψέμα.

..που δεν μπορώ χωρίς εσένα.

..που σε ζητώ απεγνωσμένα.

Όλη μου η ζωή είναι στιγμές.

+ τις μοιράζομαι, 4 ολόκληρους μήνες μαζί σου. Βρίσκεις κοινά στοιχεία άραγε; Υπάρχεις;

Άμα υπάρχεις θα μου φωνάξεις μιά φορά; Να σε δω, όπως με βλέπεις και εσύ; Ε;

Όμορφη μέρα, η χθεσινή. Το βράδυ που γύρισα σπίτι μου - τί βράδυ δηλαδή, 4 τα ξημερώματα ήταν.. - δεν κατάφερα να κοιμηθώ. Σκέψεις με έπλεξαν σε έναν αόρατο μανδύα. Δεν με άφησαν να κοιμηθώ καθόλου και σήμερα, είχα ποδηλατοδρομία. Με το ΥΠΕΚΑ παρακαλώ. Είναι πλέον και επίσημες! Τι καλά! Βλέπω τους πρώτους ποδηλατοδρόμους σε λειτουργία πολύ σύντομα στην όμορφη Αθήνα..

Περήφανος.

Athens Pride 2011

Όχι δεν πήγα μόνος - όπως αρχικά πίστευα - αλλά με μία πολύ καλή φίλη που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια ηρωίδα από παραμύθι...

"Η μικρή πριγκίπισσα που η κακιά μάγισσα την έχει βάλει στο μάτι, και την κυνηγάει να της δώσει το σάπιο μήλο, και να της πάρει το περήφανο μπαλόνι.."

Τελικά για καλή μας τύχη δεν την έπιασε και έτσι το μπαλόνι έμεινε στα χέρια μας μέχρι το βράδυ, όπου τελικώς πέρασε στα χέρια ενός ευγενικού και γλυκού κοριτσιού. Έτσι, ένιωσε και εκείνη πριγκίπισσα!

..Υπάρχει ένα κενό.

..που έρχεται να το γεμίσει η φαντασία.. Χείμαρρο, έτσι θα με χαρακτήριζα. Βγαίνω έξω, τα διαλύω όλα και μετά ηρεμώ. Γίνομαι πάλι ρυάκι, αφήνοντας τους γύρω μου απορημένους. Ελλάτωμα; Μάλλον όχι. Καθώς έτσι είμαι και στις χαρές μου. Στα άκρα.

Λέω σιγά - σιγά να πάω προς το μέσο.

Μια ζωή.. Ποδήλατο.

Ξεκινήσαμε από το Μέγαρο Μουσικής

Και καταλήξαμε στον Φλοίσβο.

Τυφλός περπατώ, νιώθοντας στο δέρμα μου, τις εποχές να αλλάζουν..
Ψάχνοντας ναυάγια σε άλλοτε συνδεδεμένα νησιά.

Φίλα με Παντού.