Καλοκαίρι.

Δεν θα σου πω πως είναι η αγαπημένη μου εποχή, καθώς θα σου πω μάλλον ψέματα. Είναι όμως η μόνη εποχή, που την καταλαβαίνεις - και πολύ μάλιστα - στην όμορφη πόλη μας, την Αθήνα.

Είναι η ζέστη, που μέσα στην πολυκοσμία και την ρύπανση γίνεται αφόρητη; Είναι οι χιλιάδες κόσμου που μπαινοβγαίνουν με μαγιό σε μετρολεωφορεία; Μην είναι  οι γεμάτες πλατείες με παιδικά γέλια και χαρά που σου δείχνει ότι έχουν κλείσει τα σχολεία - ΚΑΙ ΌΧΙ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΑ, ΠΟΥ ΚΛΕΊΝΟΥΝ ΜΈΣΑ ΙΟΎΛΗ ΓΑΜΏΤΟ - οπότε το καλοκαίρι είναι εδώ;
Λοιπόν μην ψάχνεσαι.. Είναι αυτά και τόσα παραπάνω..

Το κυριότερο όμως είναι ένα! Είναι χαρακτηριστικότατο, και απορώ πως δεν σου ήρθε! Περπατώντας στο κέντρο, σίγουρα κάποιες φορές έχεις νιώσει να σε περιλούζουν μικρές σταγόνες δροσιάς. Όχι, δεν είναι περιστέρι που σε έχεσε.. (Πόση τύχη πια;) Είναι τα αρκουδίσιον που - όλοι - βάζουν στις προσόψεις των κτηρίων, για να μη χαίρονται μόνο αυτοί τη δροσιά τους.

Δεν θα πιστέψεις λοιπόν τι μου έτυχε εχθές! Μέσα στη δίψα μου - επιστρέφοντας από το Πάντειο, είπα να αγοράσω κάτι να πιω. Δεν θα το αγόραζα από το περίπτερο όμως, θα πήγαινα από το σούπερ μάρκετ (Σκλαβενίτης και σκλαβώνομαι) που είναι φθηνότερα. Αγόρασα λοιπόν ένα σοκολατούχο γάλα και ξεκίνησα για το μετρό. Για καλή μου τύχη όμως, καθώς περνούσα κάτω από τις προσόψεις των όμορφων κτηρίων, έπεσε μέσα στο γάλα μου - ακριβώς όμως - μια σταγόνα δροσιάς.

Αποτέλεσμα; Εννοείται πως το ήπια. Είπα και ένα τραγούδι αμέσως μετά.. Ποιο;

Μη μου μιλάς για καλοκαίρια για ακρογιαλιές και γι'αστέρια!

Μια σταγόνα, δεν μπορεί να επηρεάσει έναν ωκεανό. Πολλές λογικές και ενεργητικές σταγόνες μπορούν. Συνεχίστε φίλοι "Αγανακτισμένοι".

Εγώ; Μαζί σας - όσο κρατάτε ψηλά τον πήχη. Του πολιτισμού.