"..Θέλω να πετάξω με αεροπλάνο.
Τότε, δεν σκέφτηκα πως θα έπρεπε να τη βάλω μέσα σε ένα αεροπλάνο και να τη πάω. Δεν σκέφτηκα πως έπρεπε να τη βάλω σε ένα λεωφορείο και να τη στείλω. Πριν χρόνια λοιπόν που πήγε η κόρη μου και με ρώτησε εάν θα ήθελα κάτι από εκεί της είπα μόνο ένα πράγμα. Φέρε μου λίγο χώμα.
Όταν γύρισε, πήγα και το έριξα στον τάφο της..."
Ένας κυριούλης μου μιλά στο λεωφορείο στις 18/5/2011.. Μου λέει για την μητέρα του, που τόσο ήθελε να δει ξανά την Πόλη - που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει πριν χρόνια με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Τα θέλω και οι ψυχές ποτέ δεν πεθαίνουν. Γράφονται με μελάνι μέσα μας και αγκαλιάζουν τον κόσμο γύρω μας.
Σήμερα που το μοιράζομαι μαζί σου, σκέφτομαι τα δικά μου.. Της άρεσαν τα κοχύλια. Θα γεμίσω τον κόσμο της κοχύλια και θάλασσα! Ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος μας εγκατέλειψε. Τα αυτιά μου ακόμα βουίζουν - ακούγοντας την φωνή της συνείδησης μου..
"Δεν τα είπες όλα. Ξέχασες, λησμόνησες..."
"Τα είπα όλα, τα είπα όλα στον άνεμο που σήμερα το μεσημέρι με αγκάλιασε και μου είπε για τελευταία φορά *Σ'αγαπώ.*"
Οι καλοί άνθρωποι ποτέ δεν λησμονιούνται - και είχα την τύχη να έχω φανταστικούς ανθρώπους στη ζωή μου - μένουν γύρω σου, σκορπίζονται στον αέρα και όταν είναι έτοιμοι έρχονται και πάλι.. Βλέπεις χαρακτηριστικά τους γύρω σου και τους νιώθεις κοντά σου.
Δεν θα σε ξεχάσω. Θα σε θυμάμαι για πάντα. Και ο κόσμος σου θα είναι γεμάτος με τα πράγματα που αγαπούσες.
Ξεγνοιασιά και θάλασσα.
Για τη Γιαγιά μου, που έφυγε..
Ψάχνοντας αστερίες σε θολά νερά.
Για τη Γιαγιά μου, που έφυγε..
Ψάχνοντας αστερίες σε θολά νερά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου