5.5.11

Ξεσπάσω.

Είμαι πάλι εδώ, να μου θυμίσω τα παιδικά μου χρόνια. Να δω έναν άνθρωπο που εύχομαι να γίνει καλά αν και οι γιατροί πλέον λένε πως δεν είναι καλά τα πράγματα - με αυτή την ευκολία και ψυχρότητα που σου τρυπάει το είναι. Είμαι εδώ και έπιασα πάλι τον εαυτό μου να σκέφτεται τα ίδια πράγματα - οι στιγμές που αποδεικνύω στον εαυτό μου πως το σκληρό προσωπείο εύκολα πέφτει - να σκέφτομαι πόσο ωραία θα είναι το καλοκαίρι που θα παμε στην Σαρωνίδα, για τον μεγάλο κόκκινο αστερία που είχα βρει στην θάλασσα και δεν τον είχα πάρει, για τον κήπο που εχω ποτίσει και δεν πρέπει να αγχώνεται.. αυτές είναι οι δύσκολες στιγμές μου. Όταν με βάζεις στη θέση να πρέπει να πω αντίο. Όταν ο χρονος τελειώνει και το σκληρό μου πρόσωπο δεν μου επιτρέπει να κάνω αυτό που θέλω, να πετάξω το σώμα μου σε έναν τοίχο, να καθίσω κάτω και να κλάψω. Να..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...