Just a Dream.

Ξύπνησα με πονοκέφαλο. Μια πικρή γεύση θύμιζε το όνειρο που με ξύπνησε πριν την ώρα μου. Έπεφτες από ψηλά και έτρεξα να σε βοηθήσω..

Πονούσε η καρδιά μου. Ήμουν σε σοκ. Είναι το τελευταίο που θυμάμαι. Προσπαθώ να ξεχάσω αλλά οι συνθήκες δεν μου το επιτρέπουν. Δεν με έσωσα.

Ναι, το όνειρο μου είχε να κάνει με "κάποιον άλλο". Το σκέφτομαι όμως, βλέπω πως ο "κάποιος άλλος" είναι αντανάκλαση. Του εαυτού μου. Είναι ο άνθρωπος που θέλω να σώσω, αλλά την ίδια στιγμή η φωνή μέσα μου, μου λέει "Σκότωσε τον". Η ανασφάλεια που στο όνειρο μου με ρωτούσε την ώρα που κρεμιόταν ανάποδα..

- Τι έκανα λάθος;
- Δεν έκανες τίποτα λάθος. *

- Τότε γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;

- Η αυτοκαταστροφικότητα μου δεν έχει να κάνει με εσένα. *

Όταν έπεσες ήξερα ποιος είναι ποιος/ ποιος είμαι και ποιος είσαι. Είμαστε το ίδιο πρόσωπο, για κάποιο όμως περίεργο λόγο δεν λέμε να τα βρούμε με τίποτα. Ο ένας είναι εναντίον του άλλου. Όσο προσπαθώ να σε περιορίσω, τόσο έρχεσαι στα όνειρα μου και με στοιχειώνεις. Με πονάς, με σκοτώνεις.

"Οι καλοί άνθρωποι είναι σπάνια τόσο αποφασισμένοι και εντατικοί όσο είναι οι κακοί."

Μέρες τώρα το ίδιο όνειρο. Έκοψα το τσιγάρο και έρχεσαι στον ύπνο μου να μου δείξεις πως πρέπει να τα καπνίζω, πόσο πρέπει να καπνίζω.. Τώρα έρχεσαι και με σκοτώνεις. Αύριο; Τι καινούργιο θα βρεις να μου κάνεις; Κάτι που θα γεμίσει και θα ικανοποιήσει τα καπρίτσια σου..;

Ξέχασα. Δεν με βοηθάς, "διπλέ" εαυτέ μου. Κάθε φορά το ίδιο παραμύθι. Κάθε φορά ο ίδιος κύκλος. Έρχομαι, και μου δείχνεις ποιον από τους δύο μας χωράει περισσότερο ο κύκλος της ζωής μου.

Για την ώρα με νίκησες, μάλλον. *

Δεν έχω τη δύναμη να σε ξεκάνω. *

Είσαι και εσύ ο "Φεγγαρογητεμένος".