27.4.11

Παραμύθι.

    Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό αγόρι. Ένα αγόρι που πίστευε σε κύκλους. Πίστευε πως όλα γύρω του είναι ένας κύκλος. Τέλεια και ατελείωτα. Ήθελε να πιστεύει - και να κάνει και τους άλλους να πιστεύουν - πως όλα είναι αψεγάδιαστα, υπέροχα και χρωματιστά. Ό,τι και αν συνέβαινε στο μικρό αγόρι, αυτό πάντα χαμογελούσε και έλεγε πως "Δεν πειράζει, όλα θα περάσουν!". Το μικρό αγόρι έβλεπε τον εαυτό του στον καθρέπτη και δεν φοβόταν, του έβαζες νερό και έβλεπε το ποτήρι μισογεμάτο, τραγουδούσε στη βροχή, έπαιζε στα χώματα και δεν φοβόταν να πέσει κάτω γιατί ήξερε πως θα καταφέρει και πάλι να σηκωθεί.
    Τα χρόνια όμως πέρασαν και το μικρό αγόρι κατάλαβε πως ο κύκλος του δεν θα μπορούσε να μείνει για πάντα τέλειος. Άρχισε να σπάει σε πολλά σημεία, κομμάτια άρχισαν να φεύγουν μακριά του και το μικρό αγόρι προσπαθούσε να τα μαζέψει, να τα κολλήσει και πάλι στη θέση τους. Ο κύκλος γρήγορα έσπασε εντελώς και το αγόρι έμεινε εκτεθειμένο στους κύκλους των ανθρώπων γύρω του. Άρχισαν να το σπρώχνουν, να το αφομοιώνουν και το μικρό αγόρι άρχισε να φτιάχνει και πάλι τον κύκλο του. Ο κύκλος αυτός όμως δεν ήταν δικός του. Ήταν ένας κύκλος φτιαγμένος από ιστορίες, ζωές, ιδέες και βιώματα άλλων ανθρώπων. Έτσι το αγόρι δεν είχε πλέον δική του ιστορία. Ο κύκλος που είχε κάποτε είχε σπάσει και ο νέος κύκλος που είχε αποκτήσει ήταν κάτι άλλο. Κάτι πέρα από τον εαυτό του. Άρχισε να φτιάχνει την ιστορία του πάνω σε ανακρίβειες, βασισμένες στην ιστορία άλλων ανθρώπων, σε πράγματα που δεν ήθελε. Για το μικρό αγόρι αυτή η τακτική είχε επιτυχία - κανείς δεν μπορούσε να το πλησιάσει - κάθε ένας από τους κύκλους γύρω του είχε γνωρίσει το αγόρι σαν ένα διαφορετικό άνθρωπο. Ο κάθε ένας από τους γύρω του έβλεπε έναν διαφορετικό κύκλο.
    Το μικρό αγόρι μεγάλωσε. Ο αρχικός του κύκλος έχει πλέον διαλυθεί εντελώς. Ο κύκλος των άλλων έχει αρχίσει να σπάει σε πολλά κομμάτια και για μια ακόμη φορά θα πρέπει να δημιουργήσει έναν κύκλο. Τον δικό του κύκλο. Το αγόρι όμως ξέρει και κάτι ακόμα που πολλοί δεν το ξέρουν. "Πως αν θες να αλλάξεις κάτι, πρέπει να το βάλεις πρώτα σε έναν κύκλο. Ο κύκλος είναι κάτι τέλειο, θα το περιορίσει και τελικά θα το εξατμίσει. Τότε θα μπορείς με μεγάλη ευχαρίστηση να πας πάνω από τις ανάσες τις ιστορίας σου και να πεις, Ανάσανα."

Ο κύκλος μου, φίλε μου, όπως και ο δικός σου κύκλος, όπως και των άλλων οι κύκλοι, έχει κενά.
Κενά, που γεμίζουν με τους ανθρώπους που για εσένα είναι σημαντικοί, κενά που γεμίζουν με τους κύκλους των άλλων και που γεμίζουν τους κύκλους των άλλων.
Ο δικός μου κύκλος έσπασε, μαζί με τα νεύρα μου. Μη ρωτήσεις όμως το γιατί, δεν έχει πλέον σημασία.
Σημασία έχει να μπορείς να αυτοπροσδιορίζεσαι, να ακολουθείς το θέλω σου - και στην περίπτωση σου - να παίρνεις τους ανθρώπους λιγότερο σοβαρά.
Δύσκολο;
Άρχισε πρώτα από όλα να σέβεσαι τον εαυτό σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...