Κούραση.

Έχω πει στον εαυτό μου πως δεν θα αφήνω τους άλλους να με επηρεάζουν με τις λέξεις ή τις πράξεις τους. Κάθε φορά όμως με έναν μαγικό τρόπο, το ξεχνάω, και με επηρεάζουν δυο φορές περισσότερο.. Είναι η ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει, η ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξω, το θέλω μου που θέλω να πάει πιο ψηλά από τα θέλω των άλλων - να ξεχάσω, να ξεχαστώ, να φύγω - να μην έχω κάτι να με απασχολεί.

Θέλω την ζωή μου.

Πίσω από την Σαρωνίδα στο σπίτι μου. Η κουζίνα που είχα κάνει λαμπίκο εχθές είναι και πάλι σαν να έχει πέσει βόμβα. Και στο μυαλό μου ηχεί η συζήτηση..

- Θα καθαρίσεις την κουζίνα αφού τελειώσεις αυτό που κάνεις, ε;

- Την έχω αφήσει ποτέ έτσι;

Η απάντηση που δεν έρχεται σωστά, απαντιέται πάντα μέσα μου.

- Ναι, το έχεις κάνει.

Αυτά και άλλα πολλά είναι τα πράγματα που με επηρεάζουν περισσότερο. Οι άνθρωποι, που κάνοντας πλάκα, κάνοντας αυτά που έχουν πει πως δεν θα κάνουν ποτέ, κάνοντας πράγματα μόνο και μόνο για να στη "δώσουν" όσο και αν αυτό που τελικώς κάνουν δεν το "γουστάρουν"..

Κουράστηκα φίλε μου. Κουράστηκα να προσπαθώ και να βλέπω τοίχους - μαζί με τον δικό μου τον τοίχο. Κουράστηκα σε σάπια θέλω.

Τελικό βήμα; Να σαπίσω και εγώ μαζί με τα δικά τους θέλω, να φύγω τελικώς για άλλες πατρίδες, άλλα μέρη.

Δεν ξέρεις πόσο πολύ θα ήθελα να ήταν όλα όμορφα. Να ήταν οι άνθρωποι ξεκάθαροι και να σου λένε..

- Γαμώ τον Χριστό μου, θέλω αυτό. Θέλω το άλλο. Θέλω, κάτι.

Έχω μάθει στη ζωή μου να δίνω. Μη με φοβάσαι. Αλλά κουράστηκα.

*Σου αξίζει κάτι καλύτερο. Θέλω να αλλάξω αλλά μια σάπια ψυχή δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει.*
P.S. Erdem is kissing my hand.