Τέσσερα

«Γυρίζοντας σπίτι έκανα αυτό που έκανα πάντα, άκουσα τα μηνύματα στον τηλεφωνητή. Γεια σας, είμαι η καθηγήτρια Τάδε, μαθηματικός. Θα ήθελα να έρθετε από το σχολείο να μιλήσουμε για την επίδοση του παιδιού σας. Αυτό, δεν μπορούσα με τίποτα να το κρύψω. Αν το διέγραφα και η μαμά δεν πήγαινε στο σχολείο θα την έπαιρναν στο κινητό. Την είχα βαμμένη όπως και να έχει. Προσπάθησα, μέσα στην κακοτυχία μου να δω τα καλά. Θα έπαιρνα πίσω το Game Boy μου. Η μαμά δε θα είχε χρόνο για κατσάδες μετά το σχολείο οπότε στην καλύτερη θα το έκρυβε κάπου και εγώ θα γινόμουν ένας νέος Χριστόφορος Κολόμβος στην αναζήτηση για τη μεγάλη ανακάλυψη της κρυψώνας του.

«Στις ξένες γλώσσες είχα μεγάλο ταλέντο. Όλοι μου έλεγαν πόσο καλός είμαι και πόσο κακός είμαι σε όλα τα υπόλοιπα. Τα Γαλλικά δεν ήταν η αγαπημένη μου γλώσσα, παρόλα αυτά τα κατάφερνα πολύ καλά στο να προφέρω τις λέξεις και ήμουν εν γένει ένας καλός μαθητής. Η καθηγήτρια των Γαλλικών όμως, στο τουρ που έκανε η μαμά μου στο σχολείο, είχε άλλα πράγματα να θέσει στο τραπέζι της συζήτησης.

«Έμαθα τα νέα όταν έφτασα σπίτι το ίδιο απόγευμα. Ξεκινάς γυμναστική ήταν τα λόγια της μαμάς μου. Μέσα στο σπίτι. Με τον κύριο Κάπα. Γιατί; Η καθηγήτρια Γαλλικών μου της είχε πει ότι είμαι Gay και ότι πρέπει να κάνει κάτι να το αλλάξει. Το είχε χοντρύνει και άλλο όμως η μαντάμ. Της είχε δώσει συγκεκριμένες εργασίες για εμένα. Να ξεκινήσω γυμναστική ήταν το πρώτο. Το δεύτερο ήταν να πάω σε ψυχολόγο, καθώς αυτό που είχα κατά τη γνώμη της, ήταν μια ανίατη νόσος που θέλει οπωσδήποτε επίβλεψη ειδικού. Ως και έγιναν τα πράγματα. Εγώ, ήμουν ανήλικος, δεν είχα δικαίωμα συν-απόφασης σε όλα αυτά, ήμουν καταδικασμένος να πηγαίνω σε μια κυρία που δεν ήθελα καθόλου, να τρώω ένα δίωρο στο νερό κάνοντας γυμναστική πάνω σε μια πετσέτα στο σαλόνι, να κάνω 10 φορές το τετράγωνο τρέχοντας με τη μαμά στο μπαλκόνι να ελέγχει την επίδοσή μου, και να παρακολουθώ το μάθημα της καθηγήτριας που τα είχε προκαλέσει όλα αυτά με ευχαρίστηση, καθώς για εκείνη εγώ δεν ήξερα τίποτα.

...