[Νάνι]

Αποκοιμήθηκες με ένα μου τραγούδι. Κάθησα δίπλα σου - όχι στο κρεβάτι, για να μη σε ξυπνήσω - και σε είδα να ανασαίνεις. Προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά η ανάσα σου δεν με άφηνε. Ήταν βαριά, τόσο που αντηχούσε σε όλο το δωμάτιο.

Ήρθα κοντά σου και γύρισες να με κοιτάξεις. Με τα μάτια κλειστά μου είπες "Σε περίμενα" / σου χάιδεψα την πλάτη, μετά το πρόσωπο / φίλησα το χέρι μου και το άπλωσα στο μάγουλό σου.

Η ανάσα σου με μιας έγινε γλυκιά / ξάπλωσα δίπλα σου - μικρό παιδί / και οι ανάσες μας ενώθηκαν σαν μελωδία / ένα δάκρυ κύλησε και σε αγκάλιασα.
[Τα σώματά μας γίναν ένα]

*Van Gogh - Το δωμάτιο του Βίνσεντ στην Αρλ*