Θυμάσαι τα κασετόφωνα; Με το Rewind που όποτε γούσταρες το πίεζες για να ακούσεις τον ίδιο ήχο, τον ίδιο γνώριμο τόνο..
Τελευταία μέρα σε ξένους - κοντινούς, αλλά και τόσο μακρινούς τόπους. Μια γλυκιά μάλλον γεύση, σαν τη γεύση που σου αφήνει ο χυμός ρόδι, που δεν ξέρεις πραγματικά τι έχεις πιεί. Γλυκό ή πικρό;
Η αρρώστια μου δεν με άφησε πάλι να κοιμηθώ. Ήρθε πάλι λίγο πριν κοιμηθώ και γέμισε τη σκέψη και τα μάτια μου. Κοιτώντας το ταβάνι μιλούσα σιωπηλά, τη ρωτούσα - Γιατί σε εμένα; - τελικά αποκοιμήθηκα και δυό ώρες αργότερα ήρθε πάλι να με "ξυπνήσει", να μου υπενθυμίσει τους λόγους ύπαρξής της.
Έχω στολίσει τη βαλίτσα μου, είναι γεμάτη δώρα. Γεμάτη όμορφες και άσχημες στιγμές. Έχω βγάλει τα αυριανά μου ήδη έξω γιατί φοβάμαι να την ανοίξω. Σαν να έχω κλειδώσει συναισθήματα μέσα σε ένα τόσο δα κουτάκι. Θα το ανοίξω και θα γίνουν κραυγές. Σα τις κραυγές εχθές το βράδυ - στις 4 - που έκαναν παρέα με τα τύμπανα του Ραμαζανιού.
Οι κραυγές μες το κεφάλι μου. Ένα Deja vu.
Τελευταία μέρα σε ξένους - κοντινούς, αλλά και τόσο μακρινούς τόπους. Μια γλυκιά μάλλον γεύση, σαν τη γεύση που σου αφήνει ο χυμός ρόδι, που δεν ξέρεις πραγματικά τι έχεις πιεί. Γλυκό ή πικρό;
Η αρρώστια μου δεν με άφησε πάλι να κοιμηθώ. Ήρθε πάλι λίγο πριν κοιμηθώ και γέμισε τη σκέψη και τα μάτια μου. Κοιτώντας το ταβάνι μιλούσα σιωπηλά, τη ρωτούσα - Γιατί σε εμένα; - τελικά αποκοιμήθηκα και δυό ώρες αργότερα ήρθε πάλι να με "ξυπνήσει", να μου υπενθυμίσει τους λόγους ύπαρξής της.
Έχω στολίσει τη βαλίτσα μου, είναι γεμάτη δώρα. Γεμάτη όμορφες και άσχημες στιγμές. Έχω βγάλει τα αυριανά μου ήδη έξω γιατί φοβάμαι να την ανοίξω. Σαν να έχω κλειδώσει συναισθήματα μέσα σε ένα τόσο δα κουτάκι. Θα το ανοίξω και θα γίνουν κραυγές. Σα τις κραυγές εχθές το βράδυ - στις 4 - που έκαναν παρέα με τα τύμπανα του Ραμαζανιού.
Οι κραυγές μες το κεφάλι μου. Ένα Deja vu.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου