10.7.11

Fairy-Tale.

Θυμάμαι την ημέρα που αποφάσισα να σε γνωρίσω.
Θυμάμαι την ημέρα που αποφάσισες να με γνωρίσεις.
Θυμάμαι πως ήταν όταν μάθαμε ο ένας τον άλλο.
Θυμάμαι τις πολύωρες συζητήσεις που δεν ήθελα να τελειώσουν.
Θυμάμαι τις έντονες στιγμές μας.
Θυμάμαι τις όμορφες στιγμές μας.
Θυμάμαι τους διαλόγους με τις ανασφάλειες μας.
Θυμάμαι τα "Ευχαριστώ" που δεν θέλαμε να ακούσουμε.
Θυμάμαι που ότι θέλαμε να πούμε το κάναμε πράξη.
Θυμάμαι τα παιχνίδια στη θάλασσα, στο Πάντειο, παντού.

Θυμάμαι εσένα. Να "τρέχεις" σε κεντρικό Αθηναϊκό δρόμο.
Θυμάμαι εμένα. Να "τρέχω" να σε προφτάσω.
"Βλέπω" τι άλλαξε από τότε. Πολλά.

Σε ακούω να σκούζεις. Σε ακούω να "φωνάζεις" αλλά δεν μπορώ να σε αγγίξω.
Μετανιώνω για αυτά που δεν σου είπα. Αναρωτιέμαι τι δεν μου είπες.
Αφουγκράζομαι όσα αγνοήσαμε.

Όμορφες εικόνες στροβιλίζουν στο κεφάλι μου. Θέλω να υπάρξουν και άλλες.
Εσύ εκεί και εγώ εδώ. Και τούμπαλιν.
Πόσα όνειρα; Πόσα ακόμα;


Ένα Τραμ περιμένει. Θα πάρω το επόμενο. Θα σε περιμένω στην αποβάθρα.
Έχουμε φτιάξει έναν πολύ όμορφο κύκλο. Άλλαξαν τόσα, σε λίγους μήνες.
Νεραϊδοϊστορία*

2 σχόλια:

  1. Πόσο όμορφο..! Πολλές φορές το μόνο που μας μένει είναι οι αναμνήσεις,και η γλυκιά μυρωδιά τους..
    Σε φιλώ γλυκά..<3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι όμορφες οι αναμνήσεις γλυκό κορίτσι :)
    Πάντα, ακόμα και οι πιο σκοτεινές και καταχωνιασμένες. Από όλες κάτι έχεις να πάρεις.

    ..Και νομίζω πως - αρχίζω - να το καταλαβαίνω.
    <3 Σε φιλώ ακόμα πιο γλυκά :) <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...