Ν. Κόσμος.

Πέρασε ο καιρός. Δεν θέλω να το πιστέψω, αλλά είναι αλήθεια.

Πέρασε, και δεν σου κρύβω πως δεν νιώθω ίδιος. 

Κάτι μικρό - αλλά πολύ μεγάλο μέσα μου - έχει αλλάξει. Μια πληγή που είχα αφήσει ανοιχτή πολύ καιρό, κλείνει και μαζί της κλείνει και ένα μεγάλο κεφάλαιο - που το αγάπησα πολύ στη ζωή μου. Φεύγοντας, αντίκρισα τον εαυτό μου - και το τέρας μέσα μου - σε τρομακτικούς καθρέπτες που έμελλε να σπάσω; σε νύχτες που δεν έλεγαν να ξημερώσουν; σε φωνές και όνειρα που έμειναν σιωπηλά, ανεκπλήρωτα... Να σου θυμίζουν κάτι που πέρασε. Που σου άφησε μια πληγή. Ένα σημάδι να το κουβαλάς για πάντα, για να το προσέχεις. Να τον προσέχεις..




Έχω πλέον καταλήξει. Το αναγνωρίζω πλέον, γνωριζόμαστε - βλέπω τις αδυναμίες του και δεν το φοβάμαι. Θες να μάθεις την μεγαλύτερη; Είναι ένα πληγωμένο από όλους τέρας. Ένα τέρας που ποτέ δεν πίστεψαν σε αυτό. Ένα τέρας που δεν είχε κάποιον και διαμόρφωσε έναν χαρακτήρα αποκομμένο από το υπόλοιπο σύνολο.

Ένα κομμάτι του εαυτού μου, όχι χαμένο ή επικίνδυνο.

Ένα κομμάτι που απλά είχε μείνει θαμμένο, περιμένοντας ένα μικρό παιδί - να έρθει με τα κουβαδάκια του και να του φτιάξει ένα κάστρο πάνω στην άμμο. Για να καταφέρει να γνωρίσει τον κόσμο του και μια μέρα να παρασυρθεί από το κύμα, να κολυμπήσει ελεύθερο!

*Ιδιαίτερα Λόγια*

If you love me, love me.

If you miss me, miss me.

But every time you do, send some light to me.

Then, drop it.

Υ.Γ. Χρόνια Πολλά στις Ελένες και στους Κώστηδες :) Να τους χαιρόμαστε, τους ξεχωριστούς μας ανθρώπους!