What about now?

Δεν νομίζω πως θα καταλάβεις.

Τα είχα δει όλα - καιρό πριν. Παρόλα αυτά είπα πως παρότι ξέρω πως είναι λάθος θα συνεχίσω. Θα το αφήσω να με πάει... και ας πέσω στους τοίχους που ήδη έχω πέσει νωρίτερα.

Δεν με ενοχλεί η απόσταση. Μπορώ να ανεχθώ σχεδόν τα πάντα - αλλά δεν είμαι ο πιο εύκολος άνθρωπος. Δεν μπορώ όμως με τίποτα να ανεχθώ την έλλειψη αποφάσεων. Δεν μπορώ με τίποτα να συνεχίσω να μιλάω με έναν άνθρωπο που ήδη οι δρόμοι μας έχουν χωρίσει. Όταν χωρίζει ο δρόμος σου κοιτάς πως να φύγεις από αυτά που σε γυρίζουν πίσω. Κρατάς τις αναμνήσεις σου σε ένα κουτί που το ανοίγεις μετά από καιρό. Όταν αυτό σταματήσει να σε πληγώνει.

Και αυτό κάνω. Δεν σε μισώ - και ΠΟΤΈ δεν θα το κάνω. Αλλά δεν μπορώ να σε αγαπώ.

Η αγάπη μου προς τα εσένα μας "σκότωνε" καθημερινά.

Η αγάπη σου προς τα εμένα μας "σκότωνε" όταν είμαστε μαζί.

Είναι καιρός να αλλάξουν. Από την αρχή.
Γιατί ποτέ δεν άλλαξαν.
Γιατί τα θέλω μου ήσουν εσύ. Ήθελα να γίνω καλύτερος για εσένα και όχι για εμένα.
Γιατί η απόσταση χαρακτήρων και όχι η χιλιομετρική είναι εκείνη που μας χώρισε.

Γιατί, γιατί, ΓΙΑΤΊ;

Πολλά που δεν μπορώ να σου πω. Πολλά που δεν μπορείς, ακόμα, να καταλάβεις.

Πέρασα από το "Θα σου πω αυτά που θέλεις να ακούσεις."
Πάω στο "Θα σου πω αυτά που θέλω να σου πω - που μπορεί να μη θέλεις να ακούσεις - αλλά θα ήθελα να ακούσω στην περίπτωση που ήμουν στη θέση σου."