I know.

Είναι κάποια πράγματα που τα κοιτάς και σε τρομάζουν.

Είναι άλλα που τα δημιουργείς εσύ, τα χαίρεσαι αλλά και πάλι σε τρομάζουν. Σε τρομάζουν όταν μιλάνε, σε τρομάζουν πολύ περισσότερο όταν δεν μιλάνε. Σε τρομάζουν όταν είναι μαζί σου, σε τρομάζουν ακόμα περισσότερο όταν δεν είναι εκεί - Να σου χαμογελάσουν - Να τους δώσεις και να σου δώσουν κάτι, μια αγκαλιά, ένα φιλί, ένα κάτι να σε γεμίσει. Κάτι απλό που για εσένα μπορεί να σημαίνει πολλά περισσότερα!

Υπάρχουν κάποια άλλα πράγματα που τα σκέφτεσαι και δεν είσαι ΚΑΘΟΛΟΥ περήφανος. Πράγματα που έκανες, ορκίστηκες να μην ξανακάνεις αλλά και πάλι στους ίδιους λάκκους έπεσες - Ναι, αυτούς με τους λύκους των σκέψεων σου.

Πράγματα που είπες σε ανθρώπους και μετάνιωσες. Πράγματα που δεν είπες. Πράγματα, πράγματα, πράγματα...

Όλα είναι στον αέρα. Και με χαλάει. Στεναχωριέμαι και εγώ ρε... Δεν είμαι από πέτρα να μου λες οτιδήποτε έχεις στο κεφάλι σου. Περίμενα κάτι, μια κίνηση, ένα ταξίδι! Να σε δω, έστω για λίγο και μετά ας χαθώ και πάλι στις τερατώδεις σκέψεις μου.

Πονάω. Κάποιες φορές οι λέξεις πονάνε περισσότερο. Τότε, θα προτιμούσες απλά να σου έριχναν μπουνιά. Περιμένω; Ναι, είμαι μαζόχα βλέπεις. Ακόμα και αν ακυρωθεί κάτι εγώ θα είμαι εκεί. Και θα περιμένω.

Κάτι απλό, μια αγκαλιά, ένα φιλί, κάτι που για εμένα μπορεί να σημαίνει πολλά περισσότερα. Από ανθρώπους που συνεννοούμαι, που τους έχω και - ελπίζω - να με έχουν ανάγκη. Έτσι με τα ελαττώματα μου.

 Δεν χάνω την ελπίδα μου. Ο ήλιος μπορεί να μην ανατείλει αύριο, όμως όταν το κάνει θα είμαι και πάλι έτοιμος να κάνω... Ηλιοθεραπεία.

Αγαπώ. Ξέρεις... Νομίζω :Ρ